Na początku był mrok…, dopiero później czarne podobrazie zaczyna znikać wypełniane barwami. Nigdy jednak nie znika do końca, tu i tam dźwięczy tonem czerni.

A może ciemności. Być może dzięki temu pastele Marka Andały zaprzeczają jakby świetlistości i lekkości jasnych kolorów kojarzonych zwykle z ta techniką malarską. Zaprzeczają, ale ich nie tracą.

Andała w tę jasność i świetlistość wprowadza swojego rodzaju niepokój, dający się odczytać jako znak niedocieczoności. Bo też nie ma w jego obrazach niczego oczywistego, jednoznaczność rozmywa się przydając nowe znaczenia i sensy pozornie znanym motywom. A przecież maluje motywy obecne w szerokim kręgu codziennych doświadczeń i spostrzeżeń, tyle że przedstawia je z zupełnie innego, jemu tylko właściwego punktu widzenia. Zazwyczaj maluje fragment czy wycinek czegoś, ale maluje tak, że pozwala wyobrazić sobie, wręcz wymusza na wyobraźni patrzącego, pełny kształt owego fragmentu. Obrazy Andały stają się wtedy czymś wykraczającym poza swoje ramy, stają się sugestią, zgoła wskazówką do wyjścia poza ograniczenia swojego widzenia, postrzegania i rozumienia, pozwalają spojrzeć na rzeczywistość zasłoniętą stereotypami, przyzwyczajeniami, rutyną. Paradoksalnie sprzyja temu maestria pasteli Andały – skupienie na niej otwiera świat dotąd nieznany choć bliski. Jego obraz jest jak zapałka, mały płomyczek, który wznieca wielki ogień. I blask. / dr Waldemar Odorowski

Marek Andała

urodził się w 1957 r. w Ostrowi Mazowieckiej. Jest absolwentem PLSP w Supraślu (1977). Studiował w Instytucie Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Ryszarda Lisa w 1984 r.
Jest członkiem ZPAP, współzałożycielem Stowarzyszenia Pastelistów Polskich z siedzibą w Nowym Sączu oraz Kazimierskiej Konfraterni Sztuki w Kazimierzu Dolnym n/Wisłą. Prowadzi tam autorską galerię sztuki. Tworzy w technice pastelu olejnego.

zobacz prace: